|
|
| PATRON SZKOŁY |
 |
Stefan
Wyszyński urodził się w dniu 3
sierpnia 1901 r. w miejscowości Zuzela nad Bugiem, na pograniczu
Podlasia i Mazowsza. Polska rozdarta była wówczas między
trzech
zaborców. Zuzela pozostawała pod panowaniem rosyjskim.
Stefan, zatem od
dziecka poznał smak niewoli i ukochał Polskę. Nad jego dzieciństwem
zaciążyło dramatyczne wydarzenie - śmierć matki. Umarła, kiedy miał
zaledwie
9 lat. Przez całe życie tęsknił za nią. Ta tęsknota skierowała
jego serce ku Matce Niebieskiej - ku tej, "która nie
umiera", na Nią też często wskazywał w swojej
późniejszej pracy duszpasterskiej. Po ukończeniu gimnazjum w
Warszawie
i Łomży wstąpił do Seminarium Duchownego we Włocławku, gdzie 3 sierpnia
1924 roku został wyświęcony na kapłana.
|
|
|
Z powodu choroby święcony był
sam, wkrótce po wyjściu ze szpitala. Z mszą świętą
prymicyjną pojechał
na Jasną Górę.
|
|
Po
czterech
latach studiów na Katolickim
Uniwersytecie Lubelskim na Wydziale Prawa Kanonicznego i Nauk
Społecznych uzyskał stopień doktora na podstawie pracy Prawa Kościoła do szkoły.
Po studiach udał się w podróż naukową po krajach Europy
Zachodniej. Po
powrocie do kraju został profesorem nauk społecznych w Wyższym
Seminarium Duchownym we Włocławku, jednocześnie prowadził intensywną
działalność społeczną wśród robotników. |
Podczas
wojny jako znany
profesor -
społecznik był imiennie poszukiwany przez Niemców.
Błogosławiony biskup Kozal kazał księdzu Wyszyńskiemu opuścić
Włocławek. Ukrywał się między innymi we Wrociszewie i w Laskach pod
Warszawą. W okresie Powstania Warszawskiego ksiądz Wyszyński pełnił
obowiązki kapelana grupy "Kampinos" AK działającej w Laskach i okolicy
oraz szpitala powstańczego w Laskach. Oprócz
obowiązków duszpasterskich zbierał rannych, towarzyszył przy
operacjach, podtrzymywał na duchu dotkniętych skutkami wojny. Z
płonącej Warszawy pewnego dnia wiatr przyniósł mu nadpalona
karteczkę ze słowami "Będziesz miłował". Zaraz po zakończeniu działań
wojennych ks. Wyszyński wrócił do Włocławka i zaczął
organizować Seminarium Duchowne zniszczone w czasie wojny. W 1945 r.
został rektorem Seminarium. Podjął też obowiązki redaktora tygodnika
diecezjalnego Ład
Boży; czynił starania o wznowienie czasopisma Ateneum Kapłańskie.
W 1946 r.
Ojciec Święty Pius XII mianował księdza profesora Wyszyńskiego
biskupem, ordynariuszem diecezji lubelskiej. Sakry biskupiej udzielił
nominatowi na Jasnej Górze Prymas Polski August kardynał
Hlond dnia 12 maja 1946 roku. Po jego śmierci 22 października 1948 ks.
Biskup Wyszyński został wybrany Arcybiskupem Gniezna i Warszawy i
Prymasem Polski.
|
|
|
|
